Clubkampioenschap TCZ’80 A-Klasse
Een verslag schrijven over het clubkampioenschap van TZC’80 van de A-Klasse werd mij gevraagd? Omdat ik alle wedstrijden aanwezig geweest ben? En daardoor clubkampioen ben geworden? Het begint natuurlijk bij het eerste. Arend en zijn mannen hebben het voor 2017 wel weer zo in elkaar gestoken dat het met elkaar een leuk spelletje blijft. Dit jaar geen zwembad, maar daar geef ik toch niet om. Al was het daar wel altijd lekker warm. Maar de koffie bij garage Eindhoven ging er ook prima in. Dit jaar hadden we landenploegen. Koersen in je eigen taal. Met daarbij een team vreemdelingenlegioen (groen) met renners uit Bleiswijk, Waarder, Swifterbant en Moordrecht. Ik mag hopen dat deze allen dezelfde taal spreken. Natuurlijk een team geheel (Geel) bestaand uit renners uit Zevenhuizen, die moeten toch voor een hoofdprijs gaan! Een team renners (te licht blauw)wonende in of vanuit oorsprong Waddinxveen, verstaan kan je ze niet want daar komt alleen maar onzin uit. En een team Nesselande/Nieuwerkerk aan den IJssel(wit), notoire hardrijders, verstaan de kunst hardrijden op een fiets. Of dit ook wielrennen is? Maar goed dat was de voorstelling, de renners komen later.
Wedstrijd 1:
Helaas was niet iedereen aanwezig. Een enkele afmelding. Bas Kaag melde zich voor het jaar 2017 toch af. Enkele lichamelijk mankementjes. Bas heeft zich in de sportschool flink uit de naad gewerkt dit jaar. Biceps, triceps, bovenarmen, rug en sixpack. Vergeet niet Bas, wielrennen doe je vooral met je bovenbenen en je hoofd. Team wit een renner minder. Thijs de Lange en Arjen Dijkhuizen beide niet aanwezig. Groen ook twee minder. Kunnen we de clubkampioen van 2016 onze wil op leggen? Pieter van der Eijk heeft grote intenties! Maar komt het er uit? Pieter deed een paar verwoede pogingen om weg te rijden, soms kroop er iemand in zijn wiel, maar telkens werd Pieter weer terug gehaald. Het waren de doorgetrainde wintermannen met de dikke bovenbenen die zich op de ijsbaan vermaken van oktober tot en met maart die het werk deden en dan met de poet er vandoor gaan. Emiel streek de overwinning op, met zijn dikke sprinters benen. Die heeft naar ik denk een goede schaatswinter gehad met de juiste trainers om zich heen. Al was het team lichtblauw die het teamklassement opeiste.
Wedstrijd 2:
Dit was een echte zoals een voorjaarskoers hoort te zijn. Wegrijden met een groep kleppers en uit het zicht blijven. Ja je leest het goed Anjo, jij was een van de kleppers, we sleepten je er door heen, trokken je aan je wilde haren er steeds bij want je mocht er niet af. Want dan kwamen je maten achter ons aan. Marijn Wensveen zit er dan altijd bij, Stephan van der Breggen, nieuw lid, jong en onbezonnen en Stefan van Steekelenburg. Vier man die het werk niet schuwen en kop over kop het gaatje steeds een beetje groter maakten. En zo met bijna 30 seconden eerder over de streep kwamen als het peloton. Er werd afgesproken om niet te sprinten bij doorkomst en daar werd gehoor aan gegeven. Al was het de slimste rijder, want je moet ook je hoofd gebruiken die bij doorkomst net elke keer kop over nam! J Dan raad je al wie dat natuurlijk is. Natuurlijk werd er wel gesprint voor de eindoverwinning, er werd niet gekeken, draaiend vanaf het molenpad het noordeinde op gewoon het tempo er op houden en door rammen. Stefan met een F streek de overwinning, Stephan met ph, kon er niet overheen en Martijn moet leren sprinten. Hardrijden kan hij wel. Anjo kwam met zijn blote mannen klauwen zijn stuur vastpakkend met een kleine achterstand binnen en bleef daar de hele zondag mee zitten. Afgedraaid, afgepierd en uitgewoond. Het was een mooie koers. Stefan van Steekelenburg nam de leiderstrui van Emiel over en team wit voerde het ploegenklassement aan.
Wedstrijd 3:
Een rit in lijn van twee ronden maar voorafgaand een ploegentijdrit over 1 ronde. Hier werd er wel even verschil gemaakt. Team groen met Thijs de Lange, Steven Steenbergen en Stephan van der Breggen reden een dijk van een tijdrit. Evenals team licht blauw, “kwalitaria” Bas, Richard, Jan Cor, Pieter en Anjo. Zij zijn dan wel een vriendenteam maar draaien wel elkaars bitterballenballen eraf! Team geel: ook 5 man aanwezig. Jeroen, Oscar, Martijn, Tim en hun kopman Emiel. Staddy en strong. Team wit met 4 man. Ceesjan in goede doen, evenals Ed en Adri met de kopman. Wat doet de kopman, die wil graag een beetje doorfietsen en rijd langs de rotte i.p.v. rechtsaf het molenpad op rechtdoor richting de A12!!! Volgas in de remmen en terug. Jammer genoeg wachten “mijn”mannen op mij. Zij hadden door moeten trekken naar de streep. Wel met 4 man gefinisht. Stom, Stom, Stom. Dan de rit in lijn maar e.e.a. goed maken. Stephan van der Breggen pakte de overwinning, geen radijsjes maar Paaseitjes. Stefan van Steekelenburg sprokkelde toch nog wat seconden maar was de leiderstrui kwijt aan van der Breggen.
Wedstrijd 4:
We zijn de zomer door! Wie heeft er goed getraind, is serieus met zijn hobby bezig? Wie wil er echt voor de eindoverwinning gaan? Een ding is zeker, Jan Cor Olie is één van de kandidaten. Heeft goede klasseringen gereden op Gouda bij Excelsior. Bas Benders volgt hem kort in het wiel en wil ook graag. Martijn Wensveen? Zal hij een gooi doen? Martijn rijd altijd hard in en na de zomer! Wedstrijd 4 werd inderdaad gepakt door Jan Cor. Nondeju waar kwam die gozer elke keer vandaan. In het peloton ging het gerucht al dat hij ergens van snoepte. Een renner maakte de opmerking dat Jan Cor geen of weinig melkzuur of lactaat aan maakt? Nou dat leek er wel op, hij bleef maar gaan, van der Breggen kwam niet zo best de zomer uit, zijn kansen waren verkeken. Van Steekelenburg trapte zich het lazarus om die Olie uit het vuur te halen. En ondertussen maakte team licht blauw de wedstrijd ook nog eens hard. Tempo versnelling van Pierre van Befair, als die gaat weet je dat het nooit stopt. Die rijd tegen de wind in door tot Groningen als het moet. Was Pierre weer terug ging Richard of Bas. Met als doel. Team wit en geel helemaal kapot te slopen. Jan Cor pakte de overwinning en was serieus de man om rekening mee te houden. Team licht blauw pakte zoveel seconden voor het ploegenklassement dat het bijna al vaststond dat zij als team de eindoverwinning binnen konden slepen. En dan waren we pas net over de helft.
Wedstrijd 5:
Een kleine opkomst! Enkele rijders met vakantie, dat kan gebeuren. Maar ook enkele rijders die niet opkwamen dagen. Jongens, dat kan natuurlijk niet. Je kan je mannen niet in de steek laten. Wielrennen lijkt wel een individuele sport. Maar als vereniging moeten we niets, maar willen we veel. We doen het samen, Arend en zijn mannen (en meiden) zetten zich in en daar hebben wij allen plezier van. Ook degene die vrijwillig op een kruising staan. Je ziet dat deze mensen plezier hebben als wij plezier hebben. 9 man aan de start! Van Steekelenburg zit te loeren op Olie. De rest kan hem niet interesseren. Cees Jan let voor hem op. Ook team licht blauw is maar met drie man. En dan kan een derde er met de buit vandoor gaan. Emiel komt als eerste over de streep, de sprint winnend met gemak aangetrokken door locomotief Jeroen Stolk. Maar Steven Steenbergen wint slim de wedstrijd. Maar doet dat niet alleen slim. Deze man is zich aan het voorbereiden voor het NCK in Dronten en doet dat erg goed. Jan Cor sprokkelt nog een paar seconden van zijn achterstand af en wil toch ook echt voor de eindoverwinning gaan. Zal het clubkampioenschap zich op de laatste dag beslist gaan worden?
Wedstrijd 6:
De laatste van de zeskamp om het felbegeerde clubkampioenschap van TCZ’80. Inmiddels rijd de leider bij de A en B klasse in een echte leiderstrui. Fel oranje, wie wil dat nou niet aan. Als een echte leider door het rennerskwartier lopend. Stralend van oor tot oor, dikwijls met een iets te grote mond de andere renners proberen de mond te snoeren. Van kledingleverancier 36 voor beide klasse een leiderstrui om goed op te vallen. Gekscherend werd er gezegd: deze is speciaal voor van Steekelenburg gemaakt wan zijn naam staat er al op. 2XXL! Lachen jullie maar jongens. Fietsen doe je vooral met je benen, een beetje met je hoofd en soms als het nodig is met je mond. Daarbij rekening houdend met je medeweggebruikers roep je netjes pas op, en als je voorbij gaat zeg je dankje wel. Met liefde en respect wil je zelf ook behandeld worden, dus geef duidelijk aan welke kant je opgaat, en laat als je weet dat er een heel peloton achter je zit, je voorganger eerst de kruising of weg oversteken waarna je met heel je gevolg de weg kan voortzetten. Maak duidelijke afspraken met elkaar en wees eerlijk. Deze instructies kan je leren met de cursus wegkapitein ook bij de toerclub. Maar met een koers waar het gaat om de beker mag je je mond soms wat anders gebruiken, wel respect vol naar elkaar maar soms moet hij even open. Dus zondag 1 oktober de finale. Een individuele tijdrit over 1 grote ronde. 11 km buffelen. Jeroen Stolk, Steven Steenbergen en Stefan van Steekelenburg het NCK in de benen. Oei, Oei, Oei…. Doelen stellen heren. Je kan maar 1 prijs per weekend ophalen. Startend vanaf onder naar de eerste plaats in het klassement. Je begrijpt het wel. Van der Breggen, Olie en van Steekelenburg, elkaar narrend en gekmakend. Van Steekelenburg als laatste startend. Met in zijn achterhoofd. Pierre van Befair. Eigenlijk is dit je gevaarlijkste man. Van der Breggen was net met vakantie geweest en een paar kilo zwaarder geworden. Jan Cor met zijn rode fiets kon ie wel hebben. Die rijd niet zomaar 28 seconden van je weg. Maar Pierre? Goede benen, een sterke kop. Die staat 48 seconden achter van Steekelenburg en met de tijdrit op de roeibaan afgelopen zomer was dat verschil er niet minder om. Een ding, van Steekelenburg, rijd de route zoals het hoort. Ga rechtdoor waar je rechtdoor moet, en sla links of rechts af hoe het aangeven is. Rijd niet verkeerd.
Gezonde spanning aan de start. Steven Steenbergen rijd een tijdrit of hij de dag ervoor niet alles gegeven heeft. Maar dat had hij wel, en kan dit kunstje gewoon goed. Een aantal jongens heeft hier ook best wel moeite mee. Ze doen het wel, maar niet van harte. Je eigen ballen eraf draaien? Tja dan weet ik toch wel een leukere hobby. Benders, de Haan, De Nappies (al rijd Richard erg sterk) Oscar Baas, van der Breggen, Olie of Wensveen, Bos of van Steekelenburg. We kunnen wel fietsen, maar doen het liever met elkaar. Dan komen van Eijk, Stolk of Steenbergen toch wel weer bovendrijven. Met overmacht won Pierre van Befair de laatste wedstrijd. Met een voorsprong van 11 seconden op Steven. Die dan weer 17 seconden voor Jan Cor zat. Daarna volgde men elkaar snel binnen enkele seconden elkaar op. Maar Pierre was al 28 seconden voor Jan Cor, ging Pierre echt voor de eerste plaats? Van Steekelenburg redde het vege op zijn eigen enkele haren na. Hij hield het verschil op een luttele 4 seconden en mocht zich clubkampioen 2017 noemen.Tevens een kampioen met de meeste meters, daardoor een waardige? Weer een beker in de kast! Jan Cor ging van plaats 2 af want deze werd door Pierre gepakt. Waarna Jan Cor volgde. Het ploegenklassement werd met overmacht gepakt door team licht blauw. Dit maal een echte kampioenstrui! Voor de clubkampioen? Maar zuinig als de boer is. Arend wil zijn spulletjes wel weer netjes terug voor het nieuwe seizoen. Voor 2018 is van Steekelenburg de te kloppen man. Hoe men dat gaat beetpakken? Wellicht met doorstroming van de winnaar van het B klassement met de nrs. 2 en 3? Komende winter goed en verstandig trainen. De Bram’s crossen rijden? De Cor van Helden Memorial winnen? Arends vossenjachten toeren? Met de dinsdagavond Nightrijders trainen? Op zondag de winter op de racer door fietsen met de A-groep? Er is binnen deze vereniging voldoende te doen om je op een goede manier te vermaken. Nogmaals Arend, fantastisch zoals je het weer hebt gedaan, wij hebben er weer van genoten en zijn benieuwd wat je voor 2018 uit de hoed tovert.
Trouwe trapper
